Για το πρωί...

 Η ανθισμένη βυσσινιά

  ΄Ανθισε η βυσσινιά. Μοιάζει με μικρή νυφούλα. Τα λουλούδια της είναι ήσυχα ήσυχα - κάθονται φρόνιμα πάνω στα κλαδιά και κοιτάνε τον ήλιο. Ο άνεμος έφυγε - γι' αυτό κιόλας οι μέλισσες κάθονται πάνω στα λουλούδια και πίνουν το χυμό τους.

   Α, τι κάτασπρα που 'ναι όλα! Τι ζεστή που 'ναι η μέρα και τι καλά που νιώθεις! Μονάχα οι μέλισσες ζουζουνίζουν. Αυτό 'ναι το τραγούδι τους.Οι μέλισσες τραγουδάνε για τα λουλούδια και τα λουλούδια τις κερνάνε με τον ολόγλυκο χυμό τους. Σε κάθε λουλούδι βυσσινιάς κάθεται και μια μέλισσα. Οι μέλισσες μαζεύουν τη λουλουδόσκονη με τα μικρά τους ποδαράκια. Τη χρυσή λουλουδόσκονη απ' την καρδιά των λουλουδιών.Την κουβαλάνε ως μέσα στην κυψέλη και ξαναγυρνάνε πάλι. Εγώ μήτε που τις αγγίζω διόλου, γιατί μπορεί να τις τρομάξω και να με κεντήσουν. Μονάχα τις κοιτάζω κι η βυσσινιά αφήνει κάθε τόσο να πέφτουν τ' άσπρα της λουλούδια στο κεφάλι μου.

   Και το δικό μου φόρεμα είναι άσπρο. Κι ο φιόγκος που έχω στα μαλλιά μου είναι άσπρος.

   Είμαι ένα μικρό άσπρο κορίτσι κάτω απ' την άσπρη βυσσινιά!

                                          Ντόρα Γκάμπε

(μετάφραση Γ. Ρίτσος)

(*Στη θέση της παύλας στο παραπάνω κείμενο, στο πρωτότυπο κείμενο υπάρχει άνω τελεία). 

(Από το Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων για το νηπιαγωγείο,ΟΕΔΒ 1996, έκδοση Α΄, σελ. 133).